Wanneer een burger van de Europese Unie gebruik maakt van zijn of haar recht in een ander EU-land te wonen of werken gelden de beperkingen van het immigratierecht van een gastlidstaat niet meer. Niet de belangen van de gastlidstaat, maar de rechten van de EU-burger staan centraal. Eén van de rechten van een EU-burger is om de leden van zijn kerngezin mee te mogen nemen, ongeacht hun nationaliteit. Voor de partners en andere leden van het kerngezin van EU-burgers uit andere landen geldt er dus geen inkomensvereiste an sich, ook geen inburgeringsvereiste en geen vereiste om eerst een visum aan te vragen in het land van herkomst.
Omdat het progressieve Nederland samenwonende partners als ‘gezinsleden’ erkent, komen ook partners in ongehuwde relaties met EU-burgers in aanmerking voor verblijf. De Nederlandse regering probeert een streng beleid te voeren dat enkel partners die al zes maanden lang hebben samengewoond met een EU-burger erkend worden als partners, maar dit kan in strijd zijn met het EU-recht.
Na vijf jaar verblijf krijgen EU-burgers en hun gezinsleden automatisch een recht op ‘duurzaam verblijf’, ofwel een permanente verblijfsstatus. Bovendien komen ex-partners en ex-echtgenoten van EU-burgers in aanmerking voor voortgezet verblijf indien de relatie of huwelijk drie jaar stand heeft gehouden tot de verbreking ervan, waarvan één jaar doorgebracht is in Nederland.
Ook Nederlanders kunnen gebruikmaken van het EU-recht door een tijdje in een ander EU-land te gaan wonen met hun gezinsleden, en daarna terug te keren (de ‘Europa-route’). En zeer jonge Nederlanders ontlenen steeds vaker een recht aan hun EU-burgerschap om een ouder die geen EU-burger is bij zich te hebben (op grond van de arresten van het Hof van Justitie van de Europese Unie inzake Ruiz Zambrano, Dereci en Alokpa).
Ons kantoor beschikt over een grote mate van kennis van alle relevante Europese richtlijnen, Europese jurisprudentie en praktijkervaring. Advocaat Jeremy Bierbach is in 2015 gepromoveerd op zijn proefschrift Frontiers of Equality, over het EU-burgerschap als norm van gelijke behandeling en minderheidsbescherming. Hij geeft ook ieder jaar een college over de Verblijfsrichtlijn aan rechtenstudenten van de mastercursus “EU Migration Law: free movement of persons within the EU” aan de Universiteit van Amsterdam.
